Thursday, April 12, 2012

pintu fail

aku dengan kemalasan angkat towel pada pukul 12:50pm tuk mandi. pintu aku punya masalah. so selagi aku tak keluar dari rumah, aku tak akan sekali kali tutup pintu. and aku tak de spare keys. angah ada spare keys, but shes too far away now T_T . so aku dengan baju compang-camping bersama towala pergi ke bilik air dan tarik pintu untuk rapatkannya sedikit. and guess what happened. predict the unpredictable. the door was shut with a slow motion. GREATTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT!!!!!!!!!!!

my door condition is like this

it cant be unlock. da banyak kali jadi. and everytime somehow ia akan ok balik after few attempts tuk perbaiki. tapi kali ni susah betul. dah makan bulan kot. tuhan je tau perasaan masa tu. i was trying to push the door so hard, so i can reach for the keys yang aku sangkut betul2 kat sebelah pintu. tapi memang tak dapatlah kan. i dont know what to do. i went to angah's room and amik dia punya cepit rambut. aku cungkil. tak jalan jugak. aku amik lesung. aku xtau nak buat apa lagi. aku ketuk. dia tak nak bukak. aku jumpa gunting yang bapak besar tuk potong kain. aku cungkil sekuat hati. aku cungkil sampai gunting yang besar tu patah. bukan gunting tu patah. besi gunting tu patah tersekat celah pintu. i dont know what im doing. and aku memang dah start nangis. i want to go to work. that is the only thing that make me sane. tu adalah ayat2 aku menangis depan pintu. sambil doa mintak tuhan tolong. sedih betul time tu. aku nak kol angah, semua harta benda dalam bilik. i have nothing with me. aku tak kire. aku nak masuk jugak bilik. roboh pintu roboh la. aku peduli apa. memang la aku tak peduli time tu apa nak jadi. so aku guna bahu, tolak pintu. aku henjut pintu tu guna bahu kiri. pastu penat. guna bahu kanan. still wont open. ketuk door knob dengan lesung batu lagi. fail lagi.

pastu aku bersandar. aku nak jugak masuk. aku tolak pintu dengan guna belakang badan. macam nak tercabut pintu. perghhh,.. aku tolak lagi. aku tolak lagi. YES! terbukak. motherfucker! haram kejadah betul. memang nampak pintu tu total lost la. lantak la ko. peduli apa aku. biar la ko macam tu. tunggu la aku jadi jutawan. then aku betulkan ko balik.

mase tu teringat kat dosa-dosa sendiri. masa susah memang tak da sapa pun yang boleh tolong. kite gak kene buat sendiri. masa tu yang tolong kuatkan kite, tuhan. masa tu yang dengar sedih kita tuhan. kepada atheist, lantak ko la nak pikir apa. ceh, tetibe nak libatkan orang len. huhuhu. chow chin chow.

p/s my arm so painful right now. erghhh...

No comments: